Het ervaren van verdriet, woede, angst en andere “negatieve” emoties kan moeilijk zijn. We drukken ze liever weg of negeren ze, omdat we er bang voor zijn… We hebben geleerd dat emoties niet OK zijn, dat er geen manier is om ze aan te pakken, of dat ze geen waarde hebben.

Of we hebben als kind ervaren dat emoties overweldigend waren. Misschien was er niemand die ons op een rustige manier en zonder oordeel hielp onze emoties te ervaren en te reguleren.

Misschien hebben je ouders, toen je huilde, gezegd dat je stil moest zijn en er overheen moest stappen. Misschien hebben ze jou weggestuurd voor een ‘time-out’. Misschien hebben ze gezegd te stoppen met zeuren en sterk te zijn. Misschien hebben je verzorgers hun eigen emoties genegeerd of verworpen, of niet op een gezonde en verantwoorde manier geuit. Met het gevolg dat jij je gevoelens nu ook negeert of verwerpt.

Misschien heb je je altijd op je werk gestort, of in een druk sociaal leven, of glazen wijn gedronken. Wat betekent dat je niet veel oefening hebt gehad in het daadwerkelijk voelen van je gevoelens. En zonder veel oefening is het moeilijk er op te vertrouwen dat je negatieve gevoelens kunt reguleren. Je denkt wellicht dat je ze niet aankunt.

We zijn ook vaak bang voor onze emoties, omdat we deze emoties als zwak zien. Wanneer zag je iemand huilen terwijl je zag hoe sterk diegene was? Of wanneer hoorde je iemand praten over verdriet terwijl je dacht hoe moedig die was?

In plaats daarvan denken wij dat iemand die huilt of boos is, geen controle heeft over zijn/haar emoties, of over zichzelf. Misschien vinden we het gênant. Omdat wij ons zouden schamen, als we zo kwetsbaar zouden zijn. In plaats daarvan adoreren we geluk en verdoezelen we onze emoties liever. We doen alsof alles ok is, omdat we dat als “sterk” zien.

Maar kwetsbaar durven zijn is een enorme kracht die ons verbindt met onszelf en anderen. En onze gevoelens voelen is essentieel. Het is essentieel voor onze gezondheid en welzijn. Omdat wat het ook is dat we niet willen voelen, uiteindelijk een manier zal vinden om gekend te worden door middel van spanningshoofdpijn of slapeloosheid, of door middel van angst of depressie.

Door een gevoel niet te voelen, geven wij het de kracht om ons in de toekomst te kwetsen. Echter als we onze gevoelens erkennen en valideren, maken we onszelf krachtiger. We leren ervaren dat het goed voelt om onszelf te uiten en we leren dat we er mee kunnen omgaan als iets pijnlijks voorvalt.

Hoe kun je leren je emoties te gaan voelen:

Merk lichamelijke sensaties op

Merk de fysieke gewaarwordingen op die gepaard gaan met je emoties en houd een emotiedagboek bij. Een gespannen borst. Misselijke maag. Zwaar hoofd. Warmte in het gezicht. Oppervlakkig ademhalen. Koude handen. Spanning in de schouders. Wat wij emoties noemen zijn eigenlijk gewoon lichamelijke ervaringen die we hebben samengebracht en gekoppeld aan herinneringen, associaties en betekenissen die we hebben gecreëerd.

Je lichamelijke sensaties opmerken is een aanpak die je weerhoudt om emoties als goed of slecht te beoordelen. Het gebruiken van oordelen over onze emoties, wakkert ons gevoel van afkeer van onze “negatieve” gevoelens alleen maar aan. Echter, als we onze emoties volgen, kunnen we  voorzichtig de emotie voelen, zonder een alarmbel naar de hersenen te sturen.

Benoem je emoties

Zodra je comfortabel wordt met het opmerken van je lichamelijke sensaties, kun je verder gaan met het benoemen van de emotie. Wanneer je een gevoel opmerkt, probeer dan deze emotie onder woorden te brengen. Is het verdriet? Of is het meer angst? Voelt het machteloos? Of eenzaam? Als je het gevoel niet kunt identificeren, noem het dan gewoon “Gevoel”.

Dit helpt je bij het ontwikkelen van een emotionele woordenschat en het helpt je te bouwen aan je vermogen om een te zijn met je ongemakkelijke emoties en ze te tolereren. Als je je emotionele ervaringen gaat bemerken en benoemen, zal je zenuwstelsel leren dat het veilig is onduidelijke gevoelens te ervaren.

Valideer je gevoelens

Kies één gevoel en geef het aandacht. Erken dat het er is. Voel het in je lijf. Voel waar het vandaan komt en geef het wat het nodig heeft. Geef vervolgens een ander gevoel aandacht. Wanneer je klaar bent, laat je het los. Je hebt die gevoelens aandacht gegeven en onderzocht; ze kwamen gewoon langs en je kunt ze ook weer loslaten.

Reflecteer op je emoties

Stel jezelf deze vragen om een beter begrip te krijgen van je emoties: Welke emoties voel ik vaak? Hoe zijn ze fysiek voor mij? Welke emoties veroorzaken angst? Hoe uit ik deze emoties? Je merkt bijvoorbeeld dat je, wanneer je verdrietig bent, schreeuwt tegen je echtgenoot om jezelf vervolgens af te zonderen. Wanneer je woedend wordt, word je stil en onderdruk je je boosheid. Neem dit waar, zonder oordeel.

Gebruik emotiewoorden in je dagelijkse interactie

Bijvoorbeeld: “Ik vind het vervelend dat je tegen me schreeuwde. Dat maakte me verdrietig en boos.”

Troost jezelf

Vind rustgevende activiteiten die speciaal voor jou werken. Luister bijvoorbeeld naar een begeleide meditatie. Of neem een warm bad, of maak een lange wandeling.

Eer je gevoelens

Het is niet makkelijk om onze gevoelens te voelen. Het is veel makkelijker om ze te negeren of een snelle oplossing te vinden. Maar als we dat doen, negeren we onszelf. Wij belemmeren onszelf of ons innerlijke kind om te leren en te groeien. Eer je gevoelens. Neem de tijd die jij nodig hebt om ze te erkennen en te ervaren. Hoe meer je dat doet, hoe makkelijker en natuurlijker het wordt.

Misschien kan mijn gratis challenge: “Luisteren naar je lichaam” je op weg helpen en/of het emotiedagboek “ik hou van mij” waarin je dagelijks je emoties kunt bijhouden en innerlijke schrijfoefeningen vindt. Of doe de online training Doorbreek je codependentie patronen, waarin je nog verder en dieper begeleid wordt in het proces van het helen van je innerlijke kind emoties.