Heb jij een duidelijk beeld van wie je bent? Of voelt het soms alsof je jezelf kwijt bent?
Als pubers worstelen we met onze identiteit en “onszelf vinden”. Vaak komen we de vraag wie we zijn weer tegen tijdens de middelbare leeftijd. Het is in beide fases normaal en essentieel. Om onszelf te aanvaarden en een gevoel te hebben ergens bij te horen, moeten we begrijpen wie we zijn. Een sterk gevoel van identiteit helpt ons navigeren in het leven en geeft betekenis aan onze ervaringen. Zonder dat voelen we ons vaak “verloren.”
Waardoor kunnen we verlies van identiteit ervaren?
- We zetten de behoeften van anderen voor die van onszelf. Wanneer we ons op anderen richten en onszelf verwaarlozen, leren we niet onze behoeften te erkennen en te waarderen. We maken wie we zijn en wat we nodig hebben ondergeschikt (=codependentie).
- We zijn losgekoppeld van onze gedachten en gevoelens. We houden onszelf gewoonlijk afgeleid door en verdoofd met alcohol, voeding en elektronica. Hierdoor weten we nauwelijks wie wij zijn. Hoe vaak pak je je telefoon, of een snack, wanneer je je maar iets ongemakkelijk voelt? Dit zorgt ervoor dat we niet nieuwsgierig zijn naar hoe we ons echt voelen.
- We ervaren de veranderingen in het leven vanuit onze rollen. Ervaringen als een echtscheiding, pensionering, verlies van een baan, de dood van een geliefde, of andere traumatische gebeurtenissen kunnen ook resulteren in het verliezen van ons gevoel van wie we zijn, vooral de onderdelen die verband houden met onze rollen.
- We voelen ons beschaamd en minderwaardig en als gevolg daarvan begraven we delen van onszelf. We kregen te horen dat we slecht, raar, lelijk, dom, of minderwaardig waren. We werden bekritiseerd of gepest. Misschien hield je ervan om als kind te schaken, maar kreeg je te horen dat het niet cool was om lid te worden van de schaakclub. Dus je stopte. Of misschien schaamde je je voor je seksuele oriëntatie en probeerde je dit te ontkennen. Er is ons verteld dat we in een bepaald model moeten passen om erbij te horen. Dus we proberen iets te zijn wat we niet zijn. Na dit jaren achtereen te doen, raken we kwijt wie we werkelijk zijn.
Enkele vragen die je zullen helpen jezelf te herontdekken:
- Wat zijn mijn sterke punten?
- Wat zijn mijn doelstellingen op korte termijn? En wat op lange termijn?
- Wat vind ik het belangrijkste?
- Wie zijn de mensen die mij steunen?
- Waar schaam ik me voor?
- Wat vind ik leuk om te doen, waarin ervaar ik plezier?
- In welke nieuwe activiteiten ben ik geïnteresseerd, of bereid te proberen?
- Waar ben ik bezorgd over?
- Wat zijn mijn waarden? Waar geloof ik in? (politiek, religie, sociale kwesties)
- Als ik één wens mocht doen, wat zou dit zijn?
- Waar voel ik me het veiligst?
- Wat of wie geeft mij troost?
- Als ik niet bang zou zijn, zou ik …
- Wat is de prestatie waar ik het meest trots op ben?
- Wat is mijn grootste mislukking?
- Ben ik een nachtuil of een vroege vogel? Hoe kan ik mijn leven zo indelen dat dit daar beter bij past?
- Wat vind ik leuk aan mijn werk? Waar heb ik een hekel aan?
- Wat vertelt mijn innerlijke criticus mij? Klopt dit ook werkelijk?
- Wat moet ik doen om zelfmededogen te hebben en goed voor mijzelf te zorgen?
- Ben ik introvert of extravert? Krijg ik energie door met anderen of juist door op mijzelf te zijn?
- Waar ben ik enthousiast over?
- Wat is mijn gelukkigste herinnering?
- Wat vertellen mijn dromen mij?
- Wat is mijn favoriete boek? Film? Band? Eten? Kleur? Dier?
- Waar ben ik dankbaar voor?
- Als ik me terneergeslagen voel, doe ik graag…
- Ik weet dat ik gestrest ben wanneer ik …
- Wat geeft mij energie?
- Wat kost mij energie?
- Wat zijn mijn behoeftes?
- Wat kan ik zelf doen om mijn behoeftes te vervullen?
Dit zijn een heleboel vragen. Ik stel voor dat je er slechts één of twee per dag beantwoordt, zodat je de diepte in kunt gaan. Werk op je eigen tempo. Misschien is één per week wel realistischer voor jou. Er is geen oordeel en dit is geen race. Jezelf herontdekken is een proces. Er is voelen, denken, praten, schrijven en doen voor nodig.
Bron: Sharon Martin
