Relatieverslaving & Co-dependentie
  • HOME
  • RELATIEVERSLAVING
    • Wat is relatieverslaving en wat is codependentie?
    • Wat is relatieverslaving?
    • Hoe ontstaat relatieverslaving?
    • Wat is het verschil tussen relatieverslaving en codependentie?
    • Ongezonde relatiepatronen doorbreken
    • Kenmerken gelijkwaardige en gezonde liefdesrelaties
  • START HIER
    • Test: worstel jij met relatieverslaving en/of codependentie?
    • Challenge: Luisteren naar je lichaam
    • Emotiedagboek: Ik hou van mij
    • Online training: Doorbreek je codependentie patronen
    • Jaarprogramma voor gezonde relaties
    • Boeken voor gezonde relaties
    • Veelgestelde vragen in mijn praktijk
  • DOORBREEK JE CODEPENDENTIE
    • Online training doorbreek je codependentie
    • Codependentie therapie bij Sarah
    • Therapeut in jouw omgeving
    • Individuele therapie op Samos
    • Jaarprogramma voor gezonde relaties
    • Retreats voor gezonde relaties
    • Training voor professionals
  • OVER
  • AGENDA
  • BLOG
  • CONTACT
Selecteer een pagina

Emotionele verwaarlozing

door Sarah Hofman | jun 11, 2016 | Codependentie, Eigenwaarde, innerlijke criticus, Emotionele verwaarlozing, Innerlijk kind helen, Parentificatie en relatie met je ouders, Relatie met jezelf | 10 reacties

emotionele verwaarlozing

Eigenlijk zijn je ouders in de basis goede mensen. Ze werkten hard, je had een dak boven je hoofd, te eten, kleren en speelgoed. Je ging iedere dag naar school. Je had vrienden en je zat op een sport. In feite was alles goed voor elkaar.

Maar ondanks dat je weet dat je ouders van je houden, voel je je ook vaak eenzaam. Waarom zou je je zo voelen? Je bent misschien opgevoed door ouders met een lage emotionele intelligentie en je groeit daardoor op in emotionele verwaarlozing.

Emotionele verwaarlozing: het falen van ouders om voldoende te reageren en af te stemmen op de emotionele behoeftes van het kind.

Als je bent opgevoed door ouders die deze emotionele vaardigheden niet hebben, worstel je niet voor niks:

  • Omdat je ouders niet met hun eigen emoties om kunnen gaan, spreken ze niet de taal van emoties. Dus in plaats van zeggen: “je ziet er verdrietig uit schat, is er vandaag iets op school gebeurt?” Zegt je ouder niets en negeert je of zegt dat je maar beter op je kamer kan gaan zitten omdat hij of zij geen zin heeft in een chagrijnig gezicht. Als je oma doodgaat, ga je naar de begrafenis, zonder dat er gesproken wordt over hoe het voelt. Als je op school gepest wordt zegt je vader of moeder dat je het er wel zelf naar gemaakt zult hebben, zonder te vragen hoe je je voelt of met je te bespreken hoe je hier de volgende keer mee om kunt gaan. Als je eerste vriendje je laat zitten en je voor het eerst liefdesverdriet voelt, spreekt niemand hier met je over. Of ze plagen je er zelfs mee, zonder door te hebben hoe diep geraakt je bent. Resultaat: je leert niet om op je gevoelens en behoeftes te letten. Je leert niet dat je gevoelens en behoeftes echt en belangrijk zijn. Je leert niet hoe je er mee om kunt gaan Je leert niet hoe je ze kunt uiten. Codependentie is een logisch gevolg.
  • Omdat je ouders niet goed met hun eigen emoties kunnen omgaan en beheersen, kunnen ze jou niet leren hoe jij met die van jou moet omgaan of leren beheersen. Dus als je in de problemen komt op school omdat je de leraar een “klootzak” hebt genoemd, vragen je ouders niet wat er aan de hand was, waardoor jij zo boos bent geworden op de leraar en je jezelf niet kon beheersen. Ze leggen je niet uit hoe je anders met deze situatie had kunnen omgaan. In plaats daarvan krijg je straf of schreeuwen ze tegen je. Of ze geven de leraar de schuld, waardoor jouw gedrag helemaal niet besproken wordt. Resultaat: je leert niet hoe je met je gevoelens in moeilijke situaties om moet gaan en je leert niets over grenzen (zowel die van jezelf als van de ander).
  • Omdat je ouders jouw emoties niet begrijpen, geven ze je vele foute boodschappen over jezelf en de wereld, door hun woorden en gedrag. Dus je ouders doen alsof jij lui bent omdat ze niet zien dat het angst is wat jou tegenhoudt om dingen te ondernemen. Ze noemen je huilebalk en vinden je zwak omdat je verdrietig bent over iets wat je raakt. Resultaat: Je gaat je volwassen leven in met negatieve stemmen in je hoofd: “Je bent lui, je bent zwak, er is iets mis met jou!” En bij elke gelegenheid zeg je dit weer tegen jezelf.

Door al deze resultaten blijf je worstelen, zoekend en verward. Je bent uit verbinding met je echte zelf, je ziet jezelf door de ogen van ouders die jou nooit echt gekend hebben en je hebt moeite met het omgaan met moeilijke conflictsituaties. Je leeft het leven van een emotioneel verwaarloosd kind. 

Is het te laat? Gelukkig niet. Wat kan je doen als je op deze manier bent opgegroeid?

Leren omgaan met emoties

Leer alles over je emoties. Houdt een emotiedagboekje bij. Let op wat je voelt, wanneer en waardoor. Observeer anderen met hun emoties en gedrag. Luister naar hoe anderen hun emoties onder woorden brengen, probeer het zelf ook. Oefen in praten over je gevoelens met iemand die je vertrouwt.

Spreek terug tegen de foute boodschappen in je hoofd; je innerlijke criticus. Als de stem van je jeugd spreekt, stop met daarnaar te luisteren alsof het de waarheid is. In plaats daarvan vervang je de stem met je eigen liefdevolle stem. De stem die jou wel echt kent en die compassie heeft voor wat je niet gekregen hebt van je ouders. Je bent niet lui, je bent bang en je doet je best om het aan te gaan. Je bent niet zwak, je bent verdrietig en daar is een reden voor.

Als volwassene kan je niet meer fantaseren over een beter leven of hopen dat een partner jou wel zal geven wat je als kind allemaal hebt gemist. De waarheid is, dat je deze skills zelf moet leren. Hopelijk zul je zien dat je essentiele levenslessen gemist hebt. Puur en alleen omdat je ouders ze niet wisten. Hopelijk zul je je realiseren dat je emoties hebt en leer je ze waarderen, er mee omgaan en uiten. Hopelijk zul je de baas worden over de stemmen van lage emotionele intelligentie die in je hoofd zitten. Hopelijk zul je leren wie je echt bent en durf je dit ook echt te zijn.

Inner child therapy

Als je het moeilijk vindt om dit allemaal alleen te doen, laat je dan begeleiden door een goede therapeut die wel goed kan afstemmen op jouw emoties en behoeftes. Die je kan helpen woorden te geven aan alles wat je voelt of dwars zit. Inner child therapie is een helende manier om te leren hoe je de emoties uit je kindertijd alsnog kunt voelen, benoemen en verwerken. Ook leer je hoe je zelf de liefdevolle ouder kunt zijn voor je innerlijke kind, zodat je innerlijke kind alsnog krijgt wat het nooit heeft gehad.

Wil jij leren hoe je codependentie patronen kunt doorbreken?

Volg een van de trajecten bij Sarah Hofman of bij een van de andere therapeuten van De Codependentie Therapeut.

Wil je werken aan je proces in je eigen omgeving en op je eigen tempo, kijk dan eens of mijn online training “Doorbreek je codependentie patronen” iets voor jou is.

Werk je liever in een groep aan je ongezonde relatiepatronen tijdens een ontspannen vakantie op het Griekse Samos? Ga dan mee op onze inspiratiereis “Codependentie doorbreken in Griekenland”. Of laat je individueel begeleiden door Sarah Hofman tijdens een therapie week op Samos.

Share this on WhatsApp

10 Reacties

  1. Claudia
    Claudia op 3 augustus 2016 om 20:29

    Mooi Sarah. In dialoog met mijn innerlijke criticus vanuit mijn volwassen ik vind ik een mooi tool en pas ik zelf regelmatig toe.

    Antwoord
  2. sjimmie
    sjimmie op 22 januari 2019 om 19:30

    Deze tekst raakt mij diep in mijn ziel. Alsof het mijn verhaal is.

    Antwoord
  3. Marjolein van den Ende
    Marjolein van den Ende op 23 juni 2020 om 21:57

    Wat een goede verwoording van emotionele verwaarlozing

    Antwoord
  4. Margreet
    Margreet op 24 juni 2020 om 12:39

    Dank je wel.

    Antwoord
    • F.M. Howldar
      F.M. Howldar op 24 juli 2021 om 11:09

      Heel herkenbaar, als jouw ouders ook niet konden omgaan met hun emoties, dan geven ze dit ook door…en als de cirkel niet verbroken wordt…zal het zo doorgaan.

      Antwoord
  5. Pien van Wolferen
    Pien van Wolferen op 15 augustus 2020 om 18:07

    Beste Sara, Wat een herkenbare tekst, dit gaat gewoon over mij! Mijn naam is
    Pien (53) en ik had dit zelf geschreven kunnen hebben. Nog steeds word ik dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van mijn emotionele verwaarlozing en de ene bewustwording die zich voordoet is nog schokkender dan de ander. Ik word wel begeleid in dit proces, maar zal zelf met mijn gedachten en emoties moeten leren dealen. Er over praten en lezen helpt mij daar enorm bij, dus dank je wel! Ik heb nog een lange weg te gaan om met de averij uit mijn opvoeding te kunnen omgaan, maar ben er van overtuigd dat ik er vroeg of laat mijn weg in zal vinden. Vriendelijke groet van Pien van Wolferen

    Antwoord
    • Sarah Hofman
      Sarah Hofman op 15 augustus 2020 om 21:41

      Dank voor je reactie, Pien. Wat kan dat een proces zijn he? Fijn dat de artikelen op mijn website hierbij helpend zijn. Ik wens je veel succes en sterkte met je proces! Gr Sarah

      Antwoord
    • Gerard Eisma
      Gerard Eisma op 16 april 2022 om 00:57

      Herkenbaar Pien. Ook mijn ouders hebben dit niet met opzet gedaan (gevolg van hun opvoeding). Maar ik worstel met de gevolgen.

      Antwoord
  6. Anoniem
    Anoniem op 3 januari 2022 om 13:41

    Hallo Sarah,

    Dit is al weer een hele tijd geleden dat je dit schrijft.
    Maar heel herkenbaar wat jij schrijft. Ik ben een man van 56 jaar. Ik ben ook in een gezin opgegroeid waar gevoel er niet mocht zijn. Zeker voor mij heel lastig. Ik ben erg gevoelig.

    Ik heb mijn ouders ook nooit als slechte mensen beschouwd. Maar inmiddels kan ik er niet meer tegen, zoals ze zijn. Ik zie het inmiddels als pure mishandeling, als je als volwassen mens aan kinderen begint, en niet in staat bent je gevoel te uiten en je kinderen te ondersteunen waar dat nodig is.

    Ik heb 2 kinderen en doe het zo bewust mogelijk anders met hun. Ik ben alleen staand vader. Gescheiden van een vrouw met Borderline. Hierdoor min of meer weduwnaar. De kinderen willen liever geen contact meer met hun moeder.

    Ik heb enige tijd mijn ouders nog uitgedaagd om te zeggen dat ze van mij houden. Mijn vader komt niet verder dan te kunnen zeggen, dat hij niet in staat is deze zin uit te spreken. Maar dat et niet betekend dat hij niet van mij houd. En knuffel heb ik Nooi van hem gehad. Hij stoeide vroeger wel met ons. Maar enige tijd geleden erkende hij, in een onbewaakt moment, dat hij ons wel eens tijdens dat stoeien expres meer pijn deed dan nodig was, omdat wij toch niks terug erfden te doen.

    En daar is mijn gedachten begonnen… Zijn ze wel in staat te houden van… Als je uiteindelijk dit na zo lang toegeeft. Ik zie bij mijn ouders heel vaak… Ik, Ik Ik. Ook al denk ik… Maar ze deden dit voor mij. En dat en dat. Maar als ik dan er heel diep over nadenk, vraag ik mij af: Of deden ze dat voor hunzelf? En bijna altijd kan ik redenen vinden waarom ze het voor hun zelf zouden doen.

    Succes:

    Antwoord
    • M
      M op 17 maart 2022 om 05:28

      Ik vroeg het mij af?
      En lees in dit stuk precies mijn verhaal.

      Wat een vreselijk nare bevestiging om te weten dat de dagelijkse pijn die ik ervaar

      Komt door emotionele verwaarlozing van vroeger

      Dat de pijn zo diep kon zitten wist ik niet.

      Dank voor u artikel
      Herkenning is al een hele Troost. Dank

      Antwoord

Reactie verzenden Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Academie voor Relatieverslaving en Codependentie (3)
  • Codependentie (74)
  • Eigenwaarde, innerlijke criticus (44)
  • Emoties voelen, uiten en verwerken (29)
  • Emotionele verwaarlozing (27)
  • Gezonde grenzen (38)
  • Innerlijk kind helen (32)
  • Ongezonde relatiepatronen (39)
  • Onveilige hechting (16)
  • Parentificatie en relatie met je ouders (16)
  • Relatie met jezelf (54)
  • Relatieverslaving en liefdesverslaving (25)
  • Sarah in de media (7)
  • Trauma verwerken en helen (15)
  • Verlatingsangst en bindingsangst (8)
© Sarah Hofman 2020-2021 | Privacy en cookie statement | Klachtenreglement | Branding en website Joyce Ebbens
Deze website gebruikt cookies om de website soepel te laten werken, webstatistieken bij te houden en voor retargeting. Ook bij het verder lezen/scrollen op de website, accepteer je de cookies.OkMeer lezen